PIĄTEK 1 TYGODNIA ADWENTU – 08.12.2023
(NIEPOKALANE POCZĘCIE NMP)
PRZYJAŹŃ Z BOGIEM - ZBAWIENIE
( Rdz 3,9-15; Ps 98; Ef 1,3-6.11-12; Łk 1,26-38)
- zaproponowany przez Kościół na dzisiejszą uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP fragment Księgi Rodzaju przypomina nie tylko o zerwaniu przez człowieka przyjaźni z Bogiem poprzez grzech, ale przede wszystkim Bożą zapowiedź, że Bóg nigdy z tej przyjaźni nie zrezygnuje,
- sytuacja rozgrywa się po zjedzeniu owocu przez Ewę i Adama, gdy Pan chce znów spotkać się z Adamem, jak do tej pory bywało,
- Adama nie ma jednak (na być może umówionym) miejscu, schował się przed Bogiem, wystraszył się nawet samego szmeru nadchodzącego „Przyjaciela”,
- Bóg pytając „gdzie jesteś?” poszukuje Adama - grzesznika, który sam nie chce wyjść z ukrycia,
- być może odwaga i przyznanie się Adama do grzechu zakończyłoby niezręczną sytuację, a Boże miłosierdzie (przecież już okazane poprzez szukanie grzesznika) przywróciłoby przyjaźń pomiędzy Bogiem a Adamem,
- niestety, Adam siedzi nadal gdzieś w krzakach, naiwnie myśląc, że Bóg o niczym się nie dowie i go nie widzi, tłumaczy się, że musiał się ukryć, bo przecież jest nagi,
- teologowie chcą w tej nagości widzieć bezradność i poczucie winy grzesznika, świadomość utraconej łaski, czyli przyjaźni z Bogiem,
- Bóg ponownie daje Adamowi szansę na przyznanie się do winy i wyjaśnienie całego zajścia (kto ci powiedział że jesteś nagi), jednak on zrzuca winę na niewiastę (być może jako wyrzut – gdybyś nie postawił jej przy mnie, może by mnie nie namówiła do zjedzenia owocu zakazanego),
- Ewa pytana o powody takiego zachowania, także zrzuca winę na innego - na węża (szatana), też nie ma odwagi się przyznać, ani nie ma chęci uznania swojego grzechu,
- cała trójka zostanie osądzona, każdy stosownie do przewinienia, kara jest sprawiedliwa – choć najboleśniejsza dla węża, który od tej pory na brzuchu ma się czołgać i jeść proch, szatan zostaje przeklęty,
- szatan za spowodowanie zerwania przyjaźni pomiędzy Adamem i Ewą a Bogiem zostaje na wieki uznany za nieprzyjaciela ludzi, zwodziciela i oszusta,
- ale jest nadzieja: Bóg nie zostawia Adama i Ewę samym sobie, obiecuje odmianę sytuacji, oto potomek (w języku hebrajskim mamy tu rodzaj męski) niewiasty pokona ostatecznie zwodziciela i naprawi przyjaźń pomiędzy Bogiem a ludźmi (tradycja chrześcijańska chce widzieć w owym potomku samego Chrystusa, jednak tekst wskazuje raczej na ludzkich potomków Ewy),
- psalmista dzisiaj nakazuje śpiewać z radością, iż Pan okazał swoje zbawienie, uczynił cuda dla swych przyjaciół (a nie jako autopromocja, chwalenie się wszechmocą),
- Bóg objawił swoją sprawiedliwość i wspomniał na dobroć i wierność swoją dla domu Izraela – użyte tu terminy każą myśleć o Przymierzu, wyjątkowej relacji Jahwe i Izraela,
- ta specyficzna przyjaźń (Przymierze) jest powodem wielkiej radości i wesela,
- to Boże zbawienie ujrzała cała ziemia, wszyscy – nie tylko Izrael,
- św. Paweł w dzisiejszym fragmencie listu do Efezjan przypomina nam, iż zostaliśmy wybrani przez Chrystusa jeszcze przed założeniem świata,
- powodem lub motywem tego wybory jest miłość Boga względem nas (podobną myśl znajdziemy u proroka Izajasza, który wskazuje, że powodem wybrania Izraela jest umiłowanie go ponad inne narody),
- dzisiejsza Ewangelia w spotkaniu anioła Gabriela z Maryją ukazuje Boga wiernego swoim obietnicom – już w raju zapowiedział przywrócenie przyjaźni z człowiekiem, a teraz obietnica ta ma się wypełnić – potomek Maryi ma naprawić to, co zniszczył grzech Adama,
- św. Łukasz zaznacza, iż Maryja mieszka w Nazarecie, i jest zaślubiona Józefowi z rodu Dawida – a przecież według zapowiedzi mesjańskich Pomazaniec ma być potomkiem Dawida,
- Łukasz precyzyjnie opisuje Nową Niewiastę – podaje jej imię i imię jej męża, spotkanie to umiejscawia w Nazarecie, w mieście które znajduje się w Galilei – Bóg wkracza w historię człowieka,
- pozdrowienie Gabriela „pełna łaski” – „kecharitomene” wprost nawiązuje do niewiasty z Księgi Rodzaju: Ewa poprzez nieposłuszeństwo (grzech) zerwała przyjaźń z Bogiem , straciła Bożą łaskę, natomiast Maryja dzięki Bożej łasce okaże wierność i posłuszeństwo,
- istotą anielskiego orędzia jest fakt, iż Maryja ma być matką przyszłego Mesjasza – wzmianka, iż Józef pochodzi z rodu Dawida oraz że syn Maryi ma otrzymać tron praojca Dawida wskazuje na godność mesjańską, gdyż tak był postrzegany w Starym Testamencie Boży Pomazaniec,
- także imię, które ma otrzymać Syn Maryi – Jezus – oznacza zbawienie Boże (Jahwe zbawia),
- stąd narodziny Jezusa mają być wypełnieniem Bożych obietnic, a szczególnie tej z ProtoEwangelii (z pierwszego czytania),
- znakiem dla Maryi, iż Bóg może wszystko jest ciąża Elżbiety – Bóg postąpił z nią tak samo jak z Sarą, żoną Abrahama, by mógł urodzić się Syn Obietnicy – Izaak,
- grzech pozbawia nas przyjaźni z Bogiem, ale Maryja – wzór wiary i posłuszeństwa daje nam nadzieję, że tę przyjaźń odzyskamy, a Jej Syn – Jezus Chrystus – faktycznie tę przyjaźń (czyli zbawienie) nam przywraca.
Ks. Mariusz Woźniak
留言